(Beeldtekst: Reclasseringswerker Eline en een oud cliënt die bij haar onder schorsingstoezicht stond gaan met elkaar in gesprek aan de hand van vragen uit een vragenpot.)
(Een man en een vrouw lopen samen de ruimte in. Ze nemen plaats tegenover elkaar op twee gele stoelen. De man is niet zichtbaar in beeld.)
(Beeldtekst: Uiteindelijk is hij niet vervolgd. Hoe hebben ze het toezicht ervaren? Wat vond hij van haar? Wat vond hij van het toezicht? Wat is hen het meest bijgebleven?)
LEVENDIGE MUZIEK
ELINE: Nou, leuk dat je er bent. Het is een lange tijd geleden dat we elkaar gezien hebben. Laten we beginnen met die vragen. Wil jij beginnen of zal ik beginnen?
(Eline glimlacht.)
CLIËNT: Dames eerst.
(Beeldtekst: Hoe kijk je terug op het toezicht?)
(Eline houdt het briefje met de vraag erop in haar handen. Ze kijkt naar de cliënt.)
CLIËNT: Goed. Er is veel in mijn leven veranderd, ook daardoor. En ja, dat is voor mij uiterst belangrijk geweest.
ELINE: En wat vond je dan het beste? Als je één ding zou mogen noemen van oh, dat ding wat we toen… Wat toen bereikt is binnen het toezicht, dat was het allerbelangrijkste, het allerbeste voor mij?
CLIËNT: Bereikt is dat ik uiteindelijk van een moeizaam leven nu een eigen huis heb en een rust heb kunnen vinden.
(Beeldtekst: Was je altijd eerlijk tegen mij?)
ELINE: Ja, ik denk het eigenlijk wel. Ik denk dat ik het heel belangrijk vind om eerlijk te zijn en transparant. Ook in wat je te wachten staat. Want je was natuurlijk geschorst.
(Beeldtekst: Wanneer iemand wordt opgepakt op verdenking van een misdrijf, dan kan iemand geschorst worden uit preventieve hechtenis. Dit betekent dat die persoon zijn rechtszitting in vrijheid mag afwachten.)
ELINE: Dus ja, ik heb je hier zo eerlijk en open geprobeerd te vertellen wat je te wachten stond en wat de reclassering van je verwachtte.
(Eline gebaart tijdens het spreken naar haarzelf.)
(Beeldtekst: Denk je dat ik uit de problemen blijf?)
ELINE: Ja, ik zeg eigenlijk altijd dat ik voor niemand m’n hand in het vuur steek.
(Eline glimlacht)
ELINE: Maar ik denk dat jouw situatie eigenlijk zo uniek is en ook hoe jij erin staat. En eigenlijk ook al voordat dit gebeurde erin stond. Ja. Dan denk ik zeker dat je uit problemen blijft.
(Beeldtekst: Wat is je het meest bijgebleven van onze gesprekken?)
CLIËNT: De hele situatie zelf eigenlijk.
(Eline kijkt naar de vraag in haar handen.)
CLIËNT: De uitstapjes om het maar zo te noemen, richting de reclassering. De gesprekken.
(Eline houdt het briefje vast en leest de vraag.)
ELINE: Ja, en dan is de vraag natuurlijk ook voor mij. Wat is mij het meest bijgebleven? Ik denk jouw… jouw openheid en jouw eerlijkheid. En je wilde ook heel graag de onderste steen boven.
(Eline maakt handgebaren.)
CLIËNT: Ja.
ELINE: Dus je wilde heel graag laten zien van dit is wat er gebeurd is dit gebeurde er in mijn hoofd.
(Eline gebaart naar haar hoofd)
ELINE: Dit is hoe ik dacht, hoe ik handelde, wat ik voelde. En dit is ook wat ik wil, wat ik nog wil bereiken. Je zag het bij jezelf: Hier moet ik nog aan werken bijvoorbeeld. Dus dat vond ik heel knap dat je ook naar jezelf kon kijken.
(Beeldtekst: Ga je mij missen straks?)
(Eline houdt glimlachend een geel briefje vast met de vraag erop. Eline en de CLIËNT lachen samen.)
CLIËNT: Ja. Jawel. Wat ik al zei, je bent iemand die mij veel geholpen heeft in de afgelopen jaren. Dus ja, zeker.
ELINE: Nou, dank je wel.
(Eline glimlacht naar de cliënt en kijkt daarna naar het briefje met de vraag.)
ELINE: Dan is hij is natuurlijk ook voor mij. Maar ik denk dat het eigenlijk nog niet aan de orde is.
(Eline draait het briefje om, met de tekst gericht naar de cliënt.)
ELINE: Want ook al zijn we gestopt met justitieel casemanagement en heb je eigenlijk de hulp die je nodig hebt, we blijven wel contact houden. Daar ben ik overtuigd van.
(Eline glimlacht naar de cliënt.)
(Beeldtekst: Wanneer een toezicht eindigt, maar iemand toch nog hulp of begeleiding wil, is er in uitzonderlijke gevallen de mogelijkheid om voor korte tijd Justitieel Casemanagement te krijgen.)
ELINE: en ik zie ook dat het je raakt, die vraag.
CLIËNT: Ja, tuurlijk.
ELINE: Ja, hij raakt je.
CLIËNT: Het is een moeilijke vraag als je echt aan iemand wat gehad hebt die jouw leven eigenlijk omgedraaid heeft.
ELINE: Ja.
CLIËNT: Ja.
ELINE: Jij denkt nu gelijk nu stopt het echt.
(CLIËNT lacht.)
CLIËNT: Nee.
ELINE: Maar dat hoeft niet.
(Eline draait het briefje om, met de tekst richting de cliënt.)
CLIËNT: Nou ja, niet zozeer, maar ik begrijp wel dat het dat het sowieso einde oefening was. Maar nogmaals, je hebt wel iemand gehad in de afgelopen jaren die echt je leven op z’n kop gezet hebt ten positieve.
(Eline knikt bevestigend.)
CLIËNT: Die mij altijd heeft gesteunden achter mij is blijven staan. Ja, daar ben je wel dankbaar voor. Dus natuurlijk raakt dat je.
ELINE: Ja.
(Eline knikt en glimlacht naar de CLIËNT.)
CLIËNT: Zou raar zijn als dat niet zo is, vind ik.
(Eline blijft glimlachen.)
ELINE: Heel lief dat je dat zegt en dat geeft mij ook het gevoel dat ik in ieder geval mijn werk goed heb gedaan.
CLIËNT: Ja, dat heb je zeker.
ELINE: Ja.
LEVENDIGE MUZIEK STOPT.
OUTRO RECLASSERING NEDERLAND speelt af.
(Beeldtekst: Camera: Bas Oeijen, Peter van den Hoogen. Edit: Peter van den Hoogen, Lotte van Dijk. Met dank aan reclasseringswerker Eline en haar voormalige cliënt. Muziek van Pixabay. Reclassering.nl.)
