Blog
Dakloze Met Telefoon 1200

Als je cliënt zomaar van de radar verdwijnt

Inmiddels is onze collega Esther een doorgewinterde adviseur en toezichthouder. Maar in haar begintijd ging niet altijd alles van een leien dakje. Zoals met cliënt Peter, die het haar knap lastig maakte toen ze nog niet zo lang bij ons rondliep. Ze vertelt erover in haar blog.

"Oké. De eerste paar maanden als toezichthouder zitten erop. Tussenstand: ik ben een klant kwijt… niet overgedragen, niet overleden. Kwijt. Zoek. Spoorloos. Lekker begin.

We noemen hem voor het gemak Peter.
Peter is dakloos, heeft geen inkomen en hij lijkt niet in staat door de papierwinkel van schulden en uitkeringsaanvragen, noch de regels waar hij zich aan moet houden om überhaupt een daklozenuitkering aan te vragen, heen te komen. Dus daar kom ik. Met mijn cape en een vrolijk doch spannend muziekje: Mega Mindy, to the rescue! Ik neem Peter aan de hand door sociale-dienst-land en regel alles. Postadres nodig? Regel ik! Uitkering aanvragen? Regel ik! Papieren invullen en bewijsstukken leveren, wat een klere-klus… maar, regel ik. Het enige wat wij van Peter verwachten is dat hij netjes bij de nachtopvang verblijft. Zo gezegd zo gedaan. Een week later, nadat alles is geregeld voor de uitkering, hebben we een intakegesprek bij een beschermde woonvorm. Peter is er niet. Hij is niet te bereiken en niet te vinden. Ik heb mijn Sherlock-modus aangezet en ga zijn gangen na. Hij blijkt vanaf de dag dat zijn uitkering rond is, niet meer op de nachtopvang te hebben geslapen. Hij heeft zijn post niet meer op de daarvoor bestemde vaste tijden opgehaald. Dit moet hij trouwens iedere eerste en derde donderdag van de maand tussen 10:00 en 11:00 uur doen. Voordat ik hem dat had uitgelegd waren we een dag verder …Veel te ingewikkeld allemaal, maar toe maar. Eindstand dus: klant kwijt en zijn uitkering weer stopgezet, geen postadres, geen intake, geen huisvesting. Kortom; terug bij af.

Weer een week later. Peter belt. Ik blij. Hij boos. Want: zijn telefoon is gestolen bij de nachtopvang en hij gaat daar nooit meer heen. Hij is weer bij zijn ex ingetrokken (hier was hij al een stuk of 24 keer uit huis gezet) en die uitkering hoeft ook niet meer… Nee, dat laatste zou ook niet zo makkelijk meer gaan, zo had een boze consulent-meneer van de sociale dienst mij al duidelijk gemaakt. Maar goed, Peter is weer boven water en ik zou hem de volgende dag zien. Hij komt keurig op tijd op de afspraak. Hij heeft net als altijd zijn oude leren jasje aan. Het jasje heeft een borstzak waar ik halverwege het gesprek ineens zijn telefoon uit zie steken. Ik zeg: ‘Goh Peter, heb je nou je telefoon in je borstzak?’ ‘NEE!’, zegt Peter. ‘Ik heb van alles in mijn zakken!’ Verhit begint hij andere willekeurige zakken leeg te trekken waarbij de pakken shag, aanstekers en papiertjes over tafel vliegen. De borstzak wordt in dit ietwat agressieve proces overgeslagen. Ik zeg: ‘Maar wat zit er dan in je borstzak? Je afstandsbediening?’ Zijn gezicht krijgt een kleur en hij grinnikt wat onverstaanbaars. Hij gooit het meteen over een andere boeg en vertelt mij over zijn parkiet. Op dat moment klinkt er vanuit zijn borstzak een vrolijk riedeltje dat toch echt de associatie oproept van een vers binnengekomen berichtje op een telefoon.

Er valt een stilte, Peter kijkt mij met grote ogen aan en ik zeg: ‘Peter! Je afstandsbediening maakt geluid!’ ‘Dat is mijn afstandsbediening niet!’ roept hij, en hij stormt de kamer uit.

Tien minuten laten belt hij. Peter. Met bijpassende nummerherkenning. Tijdens zijn vlucht naar buiten heeft hij vást op mysterieuze wijze zijn telefoon teruggevonden.... Hij maakt excuses en zegt dat hij bang is voor de nachtopvang, maar dit niet tegen mij durfde te vertellen. Hij verzon daarom het verhaal van de gestolen telefoon.

We beginnen rustig weer van voren af aan. Ik zet wel mijn redderscape af en ren iets minder hard. Peter zet gewoon zijn eigen telefoon weer aan. Wel zo makkelijk.

Het werk als toezichthouder is niet altijd even eenvoudig. Mocht dat je niet tegenhouden en ben je geïnspireerd geraakt? Kijk dan op onze vacaturepagina en wie weet mogen we je binnenkort verwelkomen!

Esther

Esther Vroegop

Esther Vroegop

Esther Vroegop werkt bij Reclassering Nederland. Ze is reclasseringswerker advies in de regio Oost. Voor een beetje humor, realiteitszin en loze breinpauzes schrijft ze blogs en artikelen. Met een vlotte pen geeft ze prachtige inkijkjes in de dagelijkse praktijk van het reclasseringswerk.

Geplaatst op 21 augustus 2019