Dag vader, fijne Vaderdag

Ik heb het geluk dat mijn vader er altijd voor ons was. Zowel fysiek als emotioneel was hij beschikbaar. Hij leerde mij onvoorwaardelijk liefde die eindeloos was, maar niet grenzeloos. Mijn liefde voor schrijven heb ik van hem. Mijn gevoel door drama en hypochondrie ook.

‘Wie was je vader?’ Vraag ik aan Melvin. Hij vertelt mij de naam van zijn vader. ‘Ik bedoel, wie was hij voor jou?’ Weer noemt hij alleen zijn vaders naam. 

Zijn vader was zijn verwekker zoals de Dikke Van Dale ook aangeeft in de definitief ‘vader’. Zijn vader was de man die het niet nodig vond om voor hem te blijven. 

Vader worden is makkelijk. Menig man kan dit tot zijn 70ste fixen. Vaderschap daarentegen is iets heel anders. Vaderschap, volgens mijn vriend Dikke D (Dikke Van Dale) is de relatie tussen een man en zijn kind. Deze relatie heeft sociale, emotionele, juridisch en biologische componenten. Dat is mooi pech voor Melvin. Wel een vader, geen vaderfiguur, niemand die hem voor heeft gedaan hoe het vaderschap werkt en nu wordt Melvin zelf vader. Doodeng vindt hij het. Zo eng dat weggaan een serieuze overweging wordt voor hem. De geschiedenis zou zich herhalen. 

Er dreigt een patroon te ontstaan. Dag vader en doei Vaderdag voor Melvin. Dit probleem heeft niets met de bijzondere voorwaarden te maken die Melvin opgelegd heeft gekregen. Het is niet delict-gerelateerd en zeker niet gescoord in de RISc. Maar het is er. Het beheerst hem en het heeft zelfs invloed op het ongeboren kind dat er aan zit te komen. 

Melvin krijgt nu 3 maanden schematherapie. Door te erkennen dat zijn boosheid, frustratie en de verlatingsangst die hij bij zich droeg te maken had met het gat dat zijn vader had achter gelaten de dag dat hij vertrok, kan hij nu de keuze maken het anders te doen. Het begint bij die erkenning. Daarna kan je de pijn leren los te laten. De afwezige vader zelfs vergeven, de vaderwond te laten helen. 

Zijn herstel gaat niet zo snel als dit stuk tekst leest. Het is zwaar, en nu de baby er is komt er nog steeds veel verdriet los. De liefde die hij voelt voor zijn zoon maakt het voor Melvin nog onbegrijpelijker dat zijn eigen vader is vertrokken.

Melvin is een voorbeeld van velen in onze caseload. Hij had Melanie kunnen heten die geen gezonde relatie met een man aan kan gaan door haar eigen relatie met haar vader. De daders die in een andere fase van hun leven ooit zelf slachtoffer waren van een gewelddadig vader, een afwezige vader of een vader die nooit emotioneel beschikbaar was, kennen we allemaal. 

We zetten vaak bemiddeling in tussen daders en slachtoffer. Herstelgericht werken zoals we dat noemen. Dat kan beide partijen veel opleveren, zorgen dat er een last van de schouders wordt genomen. Dit is niet anders. Het gaat alleen soms buiten de verdenking of veroordeling waarvoor jij de cliënt ziet om. Hebben we er oog voor? Is het bespreekbaar en kunnen wij als Reclasseringswerkers daar wat mee? 

En nog wat anders. Mijn vader leeft nog. Hij wordt oud, zijn lijf wil niet meer zo hard maar hij is er nog. Ik vertelt hem wat hij voor mij betekent. Als jouw vader er nog is dan is het helemaal niet zo gek om daar even bij stil te staan. 

Als je vader er niet is, dan is het op deze dag helemaal niet erg om daar nog weer even bij stil te staan. 

En als deze dag je verdriet doet omdat je graag vader had willen zijn of omdat je vader was en nu niet meer, dan wens ik je sterkte en kracht. Dat lijkt mij namelijk ongelooflijk zwaar. 

Dag vaders, fijne Vaderdag. In welke vorm dan ook.