Wat houdt het werk van een toezichthouder eigenlijk in? Maak kennis met Roy, een bevlogen toezichthouder uit Zwolle. Roy wilde eigenlijk politieagent worden maar is nu heel blij dat dat anders liep.

Hoe kwam je bij Reclassering Nederland terecht?

"Van jongs af aan wilde ik bij de politie. Door een blessure kwam ik niet door de selectietest. Een flinke domper. Tot een vriend van me politieman werd en ik zag wat voor diensten hij moest draaien, naast de aanzienlijke administratieve rompslomp. Ik was op slag genezen van die ambitie. Ik wil ook wel bekennen dat ik een pantoffelheld ben. [Lachend] Zou ik op een melding afgestuurd worden, dan zou het zo maar kunnen dat ik 'per ongeluk' een verkeerde straat inrijd en de plek des onheils nooit bereik.                                                                                                                                     

Ik koos destijds voor de studie maatschappelijke dienstverlening, maar vond het behoorlijk vaag allemaal. Ik wilde er eigenlijk mee stoppen, tot ik werd getipt over een informatiemiddag over de reclassering. Ik wist meteen: dat is het! In het derde studiejaar kon ik er als stagiair aan de slag en nu zijn we een jaar of acht verder. Ik verzorg nu zelf voorlichting op de Hogeschool over het reclasseren. Ik ga ook jaarlijks langs bij mijn oude basisschool voor een praatje over het werkveld. Heel leuk om te doen!"

Je lijkt me een goede ambassadeur voor de reclassering…

"Haha… ja, ik ben enthousiast over mijn werk en praat er graag over. Soms reageert men bot, als ik het over onze doelgroep heb. Zoals: 'Die lui moeten ze aan de hoogste boom hangen'. Ik leg dan uit hoe wij bijdragen aan de veiligheid. Wat als wij er niet zouden zijn? Onze meerwaarde uitleggen doe ik ook bij gemeenten. Ook daar weet men dikwijls niet wat wij precies doen."

Hoe kom je in contact met die gemeenten?

"Simpelweg door de telefoon te pakken. Uitzoeken waar de poppetjes zitten. Wat is de structuur? Wie houdt zich waar mee bezig? Vervolgens je gezicht regelmatig laten zien. Samenwerken valt of staat bij elkaar kennen en vertrouwen. Bij de gemeenten Hardenberg en Dalfsen ben ik inmiddels een bekend gezicht."

Met regelmatig overleg?

"Er zijn grofweg drie 'tafels' in deze regio waar wij aanschuiven. Dat is het justitieel overleg risicojongeren (JOR), de veelplegerslijst en de zogeheten GGZ-lijst. Zelf ben ik met name betrokken bij het JOR in Deventer. Ik vind het fijn om mee te denken over oplossingen. Soms kun je daaraan bijdragen, maar je stuit ook wel op belemmeringen."

Kun je een voorbeeld geven?

"Gemeenten hebben soms te maken met overlastgevende jeugdgroepen. Die overlast kan neigen naar criminaliteit. De gemeenten missen een partij die daar concreet mee aan de slag kan. Wij hebben de expertise, maar worden regelmatig belemmerd doordat het strafrechtelijke kader ontbreekt. Zo werd een inwoner van Hardenberg via een rechtelijke machtiging verplicht tot urinecontroles. Dat kon alleen bij Tactus in Zwolle of Almelo. Dat was voor die man niet te doen. Wij hebben de Ruma-marker, een methode om eenvoudig urine te testen. Ik bood aan dit te regelen. Kat in het bakkie, dacht ik. Ik heb van alles geprobeerd, maar het paste niet in ons systeem en ging dus niet door. Doe niet zo moeilijk, denk ik dan. Laat me dat gewoon regelen."

Je kunt moeilijk enthousiast blijven als je niet ook het een en ander voor elkaar krijgt…

"Klopt. In de gemeente Dalfsen zou onlangs een inwoner terugkeren na een langdurig verblijf in een forensische kliniek. Ik bracht de gemeente in contact met een collega, die de man in kwestie had begeleid tijdens een toezicht. Door informatie te delen kon de gemeente deze inwoner beter begeleiden bij zijn terugkeer. Je stoeit in zo’n geval wel eens met de verscherpte privacywetgeving. Wat kun je wel en niet vertellen? Dat moet je goed afwegen. Met alleen maar ‘daar mag ik niets over zeggen’ kom je nergens en ga je de verantwoordelijkheid uit de weg."

Valt het goed te combineren, het pionieren en het reguliere werk?

"Ja, dat is geen probleem. Mijn toezichten vullen grotendeels mijn agenda. De rest plan ik daar omheen. Ik vind het leuk om de samenwerking op te zoeken. Je moet niet bang zijn om soms een dichte deur tegen te komen, maar meestal is men vooral enthousiast om samen te werken. Het geeft me veel energie. Ik praat graag, zoals je merkt, en lang achter de computer zitten is niks voor mij."

Ambities voor de toekomst?

"Veiligheidsmakelaar lijkt me leuk en past ook wel bij me. Anderzijds kan ik dit werk nog gemakkelijk tien jaar doen. Ik heb nagedacht over waarom dat zo is. Volgens mij gaat het erom dat je zoveel mogelijk dingen doet waar je bloed sneller van gaat stromen. Dat zit bij mij voorlopig wel goed."

Tekst: Ruud Leffers

Ben je door Roys verhaal enthousiast geworden over het werk als toezichthouder? Check dan onze vacatures, misschien zit er wel iets voor je bij!