Maurice, die duidelijk niet het type is om stil te zitten, kreeg groen licht van zijn leidinggevende en nam contact op met vijf projecten waar hij regelmatig werkgestraften plaatst. Maurice: “Die vonden het allemaal een leuk initiatief. En dat is ook wat waard, want veel valt of staat met een goede relatie en goed contact met de contactpersonen van je projecten. Ik merkte ook dat ze het konden waarderen dat er ook in deze lastige periode even aandacht voor ze was vanuit ons.”
Geen speciale behandeling alsjeblieft
Maar goede band of niet, Maurice wilde geen speciale behandeling. “Ik zei vanaf het begin: zet me maar gewoon aan het werk als een werkgestrafte.” En gewerkt heeft hij. Als eerste ging Maurice aan de slag bij een kinderboerderij. “Afwisselend en bijzonder buitenwerk. Ik heb er hooibalen gestapeld en geitenpoep opgeruimd, maar ook geholpen met het behandelen van wondjes aan de mond en huid van schapen.” En er was onverwachts zelfs een moment van vertedering. ”Een van de leukste werkzaamheden van die dag was toch wel dat ik een jong geitje de fles mocht geven."
Werkgestraften die niet 100% fit zijn, zal ik hier niet snel plaatsen
De tweede dag meelopen was het aanpoten voor Maurice. “Ik liep mee met de veegploeg - groenvoorziening van een instelling die vooral drugsverslaafden begeleidt. Het opruimen van zwerfafval en het snoeien van perken op straat. Ik raad iedereen die denkt dat de werkstraf geen echte straf is aan om daar ook eens een dagje mee te lopen. Want het was zwaarder dan ik had gedacht. Ik ben best fit hoor, maar ik moest toch wel een paar tandjes bijzetten. Werkgestraften die fysiek niet 100 procent zijn, zal ik hier niet snel plaatsen.”
Alles onder een dikke laag stof
Dag drie was een buurcentrum aan de beurt waar werkgestraften normaal gesproken helpen in de kantine. Maurice “Ze waren door corona gesloten en maakte van de gelegenheid gebruik om te gaan klussen. Alles zat daardoor onder een dikke laag stof. Ik heb die dag dus vooral staan poetsen en geholpen met opruimen. Ik heb dus niet kunnen proeven van het ‘normale’ werk, maar de extra handjes werden wel erg gewaardeerd.”
Deze kringloopwinkel is tijdens de coronacrisis geen dag dicht geweest
Dag vier meldde Maurice zich bij een Sociale Werkplaats. “Een plek waar we vooral werkgestraften plaatsen met psychische of lichamelijke klachten. Ik moest daar eenvoudig inpakwerk en licht productiewerk doen. Vrij eentonig werk eigenlijk, maar wel rustig. Wellicht ook iets te eentonig en rustig voor mensen die daar niet goed tegen kunnen. Goed om te weten dus. En daarnaast bleek de locatie niet geschikt voor mensen in een rolstoel of die afhankelijk zijn van een scootmobiel.”
Puntje van aandacht
Een kringloopwinkel was op dag vijf de afsluiter voor Maurice. Ook hier leverde het ‘dagje meelopen’ waardevolle informatie op. Maurice: “Deze kringloopwinkel is geen dag dicht geweest tijdens de coronacrisis. En corona heeft blijkbaar veel mensen tot het opruimen van hun schuur of zolder aangezet. Want hun depot zat behoorlijk vol en er kwam nog steeds veel spul binnen. Het viel me daarbij op dat voor klantcontact alles netjes voor elkaar was gemaakt qua anderhalvemeternorm, maar dat medewerkers bij inname en het depot zelf wel dicht op elkaar aan het werk waren. Puntje van aandacht dus.”
Completer beeld
Maurice is blij dat het mes aan twee kanten sneed. Maurice: ‘De projecten waren blij met de aandacht en de extra handjes, maar voor mij was het ook enorm waardevol. Want ik kon nu voelen, ruiken en proeven aan het werk dat werkgestraften er normaal doen, maar ook de werkomgeving en de sfeer ervaren. Tijdens een plaatsingsgesprek zie je natuurlijk ook wel het één en ander maar een hele dag meewerken als werkgestrafte geeft toch een veel completer beeld. Daardoor kan ik nu uit eigen ervaring beter inschatten of een werkgestrafte wel of niet geschikt is voor deze projecten. Daar kan mijn werk alleen maar beter van worden en daarom ben ik blij dat ik van de organisatie en de projecten de kans kreeg deze ervaring op te doen.”