De gemeente Amsterdam heeft via de organisatie A Bunch of Choices gestreefd naar een divers en kleurrijk palet aan vrijwilligers om de drukte rond het Europees Kampioenschap in goede banen te leiden. Daarbij kozen ze ervoor om organisaties te benaderen die mensen begeleiden ‘met een rugzakje’. Zo klopte ze ook aan bij Reclassering Nederland. En dat was koren op de molen van Johan Willem de Jong. Gedragstrainer, docent bij de reclasseringsacademie, ‘soon to be’ pensionado en enthousiast pleitbezorger van Sport als middel. Dat laatste is een initiatief om cliënten sociaal sterker te maken door ervoor te zorgen dat ze kunnen sporten of bijdragen aan een sportief evenement. “Dit initiatief paste perfect en daarom werkten wij vanuit onze regio en de werkgroep Sport als middel hier graag aan mee”, vertelt Johan Willem, die zelf ook twee shifts meedraait om de jongens te kunnen ondersteunen. “En als voetbalfan is dit voor mij natuurlijk stiekem ook een erg leuke ervaring.”
Ze moesten wel gemotiveerd zijn
Voorbereiding
Nadat het verzoek binnenkwam is bij toezichthouders in de regio gevraagd naar potentiele deelnemers. Daar zaten wel een aantal criteria aan vast. Johan Willem: “Ze moesten wel gemotiveerd zijn en er mocht bijvoorbeeld geen sprake zijn van ernstige agressieproblematiek.” Bij de rustig en vriendelijk ogende Idris en Michael lijkt dat wel goed te zitten. Op een door A Bunch of Choices georganiseerde trainingsdag zijn ze ook voorbereid op het werk dat ze deze dagen moeten doen. Bijvoorbeeld over welke vragen ze konden verwachten, welke spullen ze tot hun beschikking konden krijgen en hoe ze daarmee om moesten gaan. Beiden hebben wat heet een VI toezicht. Ofwel een reclasseringstoezicht na detentie. Ze hebben allebei hun redenen om mee te doen als vrijwilliger.
De reden om vrijwillig mee te helpen
Voor fervent voetballiefhebber Idris is het vooral bijzonder om een steentje bij te mogen dragen aan het EK. “Maar heel eerlijk had ik eigenlijk gehoopt wat dichter bij het stadion te werken, wie weet wie je dan nog allemaal had kunnen zien”, bekent hij met lichte teleurstelling. Om monter te vervolgen: “maar dit is ook leuk hoor.” Gelukkig maar, want hij heeft er vrij voor genomen van zijn werk in een magazijn. Dat wil hij overigens niet blijven doen tot aan zijn pensioen. “Voor mijn detentie deed ik een ICT-opleiding. Die wil ik weer straks weer oppakken en dan in de IT aan de slag.” Zijn inzet bij het EK kan ook helpen bij een aanvraag om als vrijwilliger mee te draaien bij een internationaal voetbaltoernooi dat DJI organiseert. “Daar is veel animo voor maar ik heb hem er in ieder geval al voor aangemeld”, vertelt Johan Willem.
Michael begint de dag in aanwezigheid van zijn jobcoach. Hij heeft een licht verstandelijke beperking en krijgt waar nodig wat ondersteuning om alles in goede banen te leiden. Michael woont nu zelfstandig en werkt als maaltijdbezorger. Dat blijkt handig als hij iets verderop een collega bezorger verwoed om zich heen ziet staren. Hij stapt erop af, kijkt even mee en geeft wat aanwijzingen. Er volgt instemmend geknik, een boks en woesj, weg zoeft de maaltijdbezorger. Naast een sterke kennis van het Amsterdamse stratennetwerk heeft Michael ook een heldere ambitie. “Ik wil de beveiliging in”, verduidelijkt hij. Michael en zijn jobcoach gaan er vanuit dat het op zijn CV zetten van het werken als ‘Host’ en ‘Mobility maker’ op het EK daaraan bij zal dragen.
Een positieve ervaring voor deze jongens, die waardering krijgen voor hun inzet
Langzaam weer een leven opbouwen
Johan Willem kijkt tevreden terug op de inzet van de Idris en Michael. “Een positieve ervaring voor deze jongens die waardering krijgen voor hun inzet van het publiek, in een team samenwerken met een breed scala aan andere vrijwilligers en ook echt eigen verantwoordelijkheid krijgen. Top hoe de gemeente dit zo geregeld heeft via A Bunch of Choices”, vertelt Johan Willem enthousiast. Hij ging met beiden ook apart op pad. Amsterdam door. Al lopend vertelden ze hem in de rustige momenten veel over hun levensverhaal “Bijvoorbeeld over vast komen te zitten in het buitenland, alles verliezen, grote spijt, terugkomen naar Nederland en dan vanuit detentie langzaam weer een leven opbouwen. Mooi om te zien dat het deze jongens ook lukt, mede door de begeleiding en hulp van toezichthouder en jobcoach.”
* In verband met hun privacy zijn de namen van Michael en Idris gefingeerd