Simon wist goed wat hij zocht in een nieuwe baan. “Ik wilde graag weer naar buiten gericht bezig zijn. In mijn laatste baan als locatiemanager van een gehandicapteninstelling was ik alleen maar op dat terrein, met die mensen, en sprak ik niemand die daar niet werkte. Nu kan ik weer om tafel met politie, OM, wijkteams, de GGZ, om samen resultaten te boeken in een maatschappelijk werkveld. Ik zit weer helemaal op mijn plek.”
Sommigen vinden deze periode heel fijn
In coronatijd is het wel anders
Toch blijft het gek, met een nieuwe baan starten in coronatijd. Al had Simon wel geluk. “Ik begon in november, toen de maatregelen nog niet zo heel streng waren. Ik heb al mijn teamleden dus ook gewoon één op één fysiek ontmoet. Teamvergaderingen doen we wel online hoor, daarvoor zijn we met teveel man, maar het is fijn dat ik ze allemaal ontmoet heb. En nu is het een kwestie van vinger aan de pols houden door belrondjes te doen en mensen te vragen hoe het met ze gaat.” En dat blijkt per persoon erg te verschillen. Simon: “Sommigen vinden het fijn, deze periode. Geen reistijd meer, meer vrijheid om je eigen dag in te delen. Maar anderen zijn er helemaal klaar mee en vinden het zo langzamerhand heel vervelend worden. Dat begrijp ik ook.” Hoe ervaart Simon het zelf? “Het is moeilijk om een beeld te krijgen bij een organisatie als je geen ontmoetingen hebt, als je geen kletspraatje houdt bij het koffie-apparaat. In die zin is het zeker lastiger om erin te komen. Maar ik vind het wel steeds makkelijker gaan, je raakt steeds meer thuis in de techniek en dat videobellen went wel.”
Mijn team is erg open over alles, dat vind ik indrukwekkend
Simon voelt zich fijn in zijn team en is erg onder de indruk. “Ik vind de betrokkenheid van mijn medewerkers met de doelgroep groot. Mooi om te zien. En ze zijn erg open over alles, naar elkaar en naar mij toe. Ik denk dat je ook wel een bepaald type mens moet zijn om hier te kunnen werken, je moet een open blik hebben, onbevooroordeeld zijn en nieuwsgierig. En dat zijn de mensen uit mijn team. Plus dat ze heel zelfstandig werken; ze zitten niet voor het minste of geringste naar mij te kijken met zo’n blik van: wat moeten we doen? Daar hou ik van.”