Shaheed is coördinator van de I&A Servicedesk van Reclassering Nederland en doet zijn werk nu al twee weken aan zijn keukentafel. Samen met zijn team zorgt hij ervoor voor dat medewerkers van de reclassering ondersteuning krijgen bij alles wat met ICT te maken heeft. En omdat er noodgedwongen ineens meer collega’s dan ooit moeten thuiswerken was het enorm druk. “Het lijkt erop dat we de piek nu wel hebben gehad, gelukkig maar.”

“Op 13 maart besloten we dat alle Servicedesk medewerkers vanuit huis gingen werken”, vertelt Shadeed. Iedereen stelt zich positief op en zet de schouders eronder. Shaheed: “Respect, want degenen met kinderen thuis moeten veel bordjes hooghouden. Dat kan pittig zijn, maar tegelijkertijd krijg ik ook terug dat het wel prettig is dat ze geen reistijd meer hebben. Hulde ook aan de collega’s die hun roostervrije dag hebben opgeofferd om al het extra werk op te kunnen vangen. Dat is zeer welkom, want het werken vanuit huis kan prima, maar heeft wel een beperking ten opzichte van de normale situatie.”

 

We moeten veel meer telefonisch uitleggen

Stapje voor stapje

Shaheed licht toe: “Op kantoor kunnen we met Teamviewer meekijken op het scherm van een collega die een hulpvraag heeft en het ook op afstand even overnemen. Nu kan dat maar beperkt. Dat betekent dat we veel meer telefonisch moet uitleggen. Stapje voor stapje. Daardoor duurt het soms wel drie tot vier keer zo lang als normaal om een ‘call’ af te handelen.” Lastig, in een periode waarin onder andere net de ondersteuning voor Internet Explorer was gestopt, veel collega’s nog noodzakelijke systeemupdates moesten doen en er collega’s langer dan verwacht moesten wachten op nieuwe licenties voor de thuiswerksoftware.

Uitgeblust op de bank

Voor Shaheed en zijn team was het dus alle zeilen bijzetten de afgelopen weken. “Gelukkig is iedereen gezond gebleven. Ik ook, alhoewel ik na anderhalve week wel merkte dat ik moe begon te worden. Best wel stressvolle dagen van 10 uur, en zodra ik m’n laptop dichtklapte meteen aan de bak met eten koken en de zorg voor onze twee kleintjes van 1 en 2 jaar.” Shaheeds vrouw heeft een vitaal beroep, dus de kinderen kunnen nog wel naar de opvang. “Maar als de kinderen op bed lagen, zaten we allebei uitgeblust op de bank. Daarom probeer ik het waar mogelijk nu bij dagen van 8 uur te houden, zodat ik wat meer tijd voor m’n vrouw en kinderen heb. En ik kijk ook niet meer alle actualiteiten- of praatprogramma’s ’s avonds. Dat doet toch wat met je.”

1 april kon ik niet ongemerkt voorbij laten gaan

Checken of we elkaar goed begrepen

Hoewel Shaheed zich met laptop en telefoon goed kan redden achter zijn keukentafel, mist hij het ‘live’ contact met zijn team en de onderlinge humor. Omdat ze zelf van half acht ‘s ochtends tot half zes ‘s middags vrijwel constant aan de telefoon zitten om collega’s te helpen, communiceren ze dezer dagen vooral via de chatfunctie Lync, een groepsapp en e-mail. Voor Shaheed een leerzame ervaring. “Het was even wennen voor ons, want bij communicatie via tekst hoor je geen intonatie of emotie en we formuleerden soms erg kort door de bocht. Dan moesten we nog even checken of we elkaar echt goed begrepen hadden. Nu doen we dat beter.” Inmiddels is ook Webex, een nieuwe veiliger functionaliteit voor videoconferencing, beschikbaar gekomen voor medewerkers binnen de justitieketen. Een week geleden testte Shaheed het met zijn team. Op 1 april om precies te zijn. "Ja die datum kon ik natuurlijk niet onbenut laten."

Kwart voor acht stuurde hij een bericht dat ze elkaar een kwartier later zouden zien in een test met beeldbellen. Dat gaf behoorlijk wat onrust bij een aantal collega’s, die er qua uiterlijk nog niet helemaal klaar voor waren om voor de camera te gaan zitten. Shaheed lachend: “Die wilden toch graag snel nog even wat anders aantrekken, de haren fatsoeneren of een make-upje opdoen. Dus het was een hele opluchting toen ik er een berichtje met ‘1 April!’ achteraan stuurde!”

Mooi moment

Toen ze elkaar later die ochtend voor het eerst weer via videoconferencing zagen en hoorden was dat toch een mooi moment. Shaheed: “Het was leuk om elkaar zo weer even te horen en te zien. En niemand weet natuurlijk hoe het gaat lopen, maar ik hoop van ganser harte dat we elkaar over niet al te lange tijd weer in levende lijve mogen begroeten.”

Dit verhaal is onderdeel van het Jaarverslag 2020